مشخصات فنی خودرو هیجان انگیز استون مارتین مدل 2016 + امنیت آن

آستون‌ مارتین قصد دارد تا سال 2020 کارخانه ‌ی خود را در دهکده‌ ی St Athan راه‌ اندازی کند . شرکت خودرو سازی استون ‌مارتین واحد تولید جدیدی را در دهکده‌ ی St Athan و از تا سال 2020 راه ‌اندازی خواهد کرد و در ابتدا در کارخانه ‌ی جدید به ساخت یک خودروی شاسی بلند خواهد پرداخت ، اما بعد ها دو مدل سدان با برند لاگوندا نیز در این مکان تولید خواهند شد .

استون‌ مارتین یکی از پایگاه‌ های نظامی متروکه را برای احداث کارخانه ‌ی جدید خود در نظر گرفته است . روند ساخت این کارخانه از سال 2017 میلاد ی آغاز خواهد شد . محلی که کارخانه در آن احداث شده دارای 3 آشیانه است . این اولین باری نیست که استون مارتین محلی را با تغییر کاربری مورد استفاده قرار می ‌دهد ، قبلا نیز استون مارتین ساختمان مشهور Olympia در نیوپورت را به این شکل مورد استفاده ‌ی خود قرار داد و این ساختمان هم اکنون محل موزه‌ ی محصولات این شرکت است.

با توجه به این مطلب که محل جدید کارخانه در مدت کوتاه قادر به بهره ‌برداری نخواهد بود ، ولی این کمپانی در حال جذب نیروی جدید برای کارخانه ‌ی جدید خود است . بیش از 40 نفر نیروی جدید برای این کارخانه به کار گرفته خواهند شد که تمامی آن‌ ها در کارخانه ‌ی استون ‌مارتین مستقر در Gaydon در انگلستان آموزش داده می ‌شوند. و این افراد تا زمانی که کارخانه‌ ی جدید راه اندازی شود در همین شهر به فعالیت برروی خودرو های اسپرت این کمپانی خواهند پرداخت .

اندی پالمر، مدیر عامل استون‌ مارتین در بیانیه‌ای این موضوع را مطرح کرد : ما افتخار می ‌کنیم که سهمی در بازار جهانی داریم و در این راه از نیروهای زبده بهره خواهیم گرفت .

مدل اس ‌یو‌وی استون ‌مارتین با نام DBX در سال 2015 به صورت مفهومی رونمایی شد . قرار بر این است که این خودرو در کارخانه ‌ای که در آتهان راه ‌اندازی خواهد شد ، تولید شود . پیشرانه ‌ی این خودرو از نوع هیبریدی پلاگین و یا الکتریکی خواهد بود و طراحی ظاهری آن نیز مدلی اسپرت‌ گونه دارد و انتظار می‌ رود که این مدل مورد توجه علاقه‌ مندان قرار گیرد . استون‌ مارتین در نظر دارد سالانه 3000 دستگاه از این خودرو را تولید کند .

در کنار تولید این اس ‌یو‌وی در کارخانه‌ ی جدید ، استون‌ مارتین قصد تولید دو مدل سدان را نیز در کنار این خودرو در سر دارد که یکی از این دو مدل ، خودروی ساده ‌تری از مدل رپید خواهد بود که از نظر فضای قابل استفاده بهینه ‌سازی شده است و دیگری خودروی سدان لوکسی که با بنتلی موسلان به رقابت خواهد پرداخت .

همچنین استون ‌مارتین در آتهان قصد تولید مدل DB11 را نیز دارد که جایگزین دو مدل ونتیج و ونکوییش خواهد بود . و اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود استون‌ مارتین به تولید ابرخودروی موتور میانی خود در این کارخانه ‌ی جدید خواهد پرداخت . با این حال تعداد دستگاه خودروهای تولیدی توسط این کمپانی به 7000 دستگاه در سال محدود می ‌شود .

اولین رانندگی با آستون‌ مارتین لاگوندا تارَف مدل 2016

آستون‌ مارتین که در ابتدا میل چندانی به ارائه ( لاگوندا تارَف ) در بازار امریکا نداشت ، پس از محدود کردن فروش این مدل در خاورمیانه و سپس گسترش این حوزه در اوایل سال گذشته ، اکنون در بازار امریکا نیز در دسترس قرار گرفته است . امّا موج علاقه بیلیونرهای امریکایی نیز نتوانسته باعث جلوگیری از کنار گذاشته شدن یکی از محصولات خوش ‌ساخت خط تولید آستون ‌مارتین در انتهای سال جاری شود . در هر حال ، هر کسی که بتواند از عهده یک عدد هفت رقمی دلاری در قیمت خودروی خود برآید ، حتماً می ‌تواند خود را به یک نمونه واقعی از محصولات آستون‌ مارتین برساند .

اگر از لحاظ ( منطق ) بخواهیم درنظر بگیریم ، هزینه برای خرید این خودرو هیچ توجیهی نخواهد داشت . در واقع ، با یک میلیون دلار می ‌توانید هر کدام از رقیب ‌های لاگوندا را که بخواهید ، خریداری کنید . ولی آیا خرید یک کشتی تفریحی 60 متری هم یک تصمیم منطقی است ؟ یا یک اثر نقاشی رامبراند ؟ ( لاگوند تارَف ) در عین حال که با این دو سمبل غیرخودرویی مقایسه می ‌شود ، در واقع ، اولین نمونه از سری جدید سدان‌ های آستون‌ مارتین است که با هدف رقابت و ایجاد چالش با ( رولز رویس ) و ( بنتلی ) توسعه داده شده است . این تلاش حساب ‌شده آستون ‌مارتین را باید بیشتر ناشی از تقاضای موجود در این بخش با کیفیت و کمیاب بازار خودرو دانست .

خودروی بررسی‌شده در اینجا ، در واقع همان نمونه ‌ای است که برای رونمایی از آن در ( دبی ) مورد استفاده قرار گرفته است و دارای بدنه ‌ای به رنگ طلایی ( Topaz Gold ) است تا درخشش بیشتری در شرایط صحرا و بیابان داشته باشد . علی‌ رغم حال و هوای افسرده‌ کننده زمستان انگلستان ، این خودرو قامتی همانند یک بلیت برنده دارد . ( تارَف ) دارای غرور یک خودروی کانسپت و همین ‌طور، حسّی قابل ‌لمس از خشونت است .

پنل‌ های خارجی بدنه از جنس فیبر کربن ساخته شده ‌اند و این در حالی است که در زیر پوسته ( تارف ) ، شرایط رادیکال کمتری حاکم است . اگر این مدل را یک نسخه ( ایکس‌لارج ) از راپید S سدان بدانیم ، چندان به بیراهه نرفته ‌ایم . ( تارف ) بر روی یک ورژن کشیده ‌تر از ساختار آلومینیومی VH آشنای آستون ‌مارتین سوار شده و فاصله محوری آن نسبت به راپید ، 20 سانتی‌ متر بیشتر است . این خودرو برای پیشرانه از یک موتور 9.5 لیتری تنفس طبیعی V-12 استفاده می ‌کند که در این نسخه ، قدرتی برابر 540 اسب ‌بخار در اختیار قرار می‌ دهد . قدرت خروجی این موتور، از طریق یک گیربکس 8 سرعته اتوماتیک به چرخ ‌های عقب منتقل منتقل می‌ شود . ترانس‌آکسل تقریباً در بین صندلی‌ های عقب قرار گرفته است .

هنگام سوار شدن بر صندلی راننده ( تارف ) ، ارتباط آن با ( راپید ) بیشتر احساس می‌ شود . در ( تارف ) همان داشبورد و سوئیچ‌ها استفاده شده‌ اند و پنل در های جلو نیز کمابیش شرایطی مشابه دارند . این در حالی است که حرکت دادن صندلی به سمت عقب ، باعث می ‌شود که راننده‌ های با قد متوسط ، در یک شرایط نه‌ چندان مناسب و نزدیک به ستون B بدنه قرار گیرند . همچنین فضای دید محدود شده و ارتفاع بالای خط کمربندی بدنه نیز موجب می ‌شود که حال و هوای یک کوپه بزرگ تداعی گردد .

مطمئناً یک مشتری لاگوندا تارف تمایل کمتری به رانندگی با خودرو دارد و شاید بیشتر ترجیح دهد که هدایت جت شخصی ‌اش را در اختیار داشته باشد ؛ موضوعی که باعث شده که زمان بیشتری برای طراحی عقب کابین صرف شود . این قسمت ، درست در مقابل کابین تاریک و غار مانند راپید S قرار می ‌گیرد و تمام کشیدگی فاصله محوری ، به فضای پا های عقب اختصاص داده شده است . البته این فضا به اندازه رقبای لاگوندا نیست و همچنین صندلی ‌های عب نمی ‌توانند به عقب خم شوند . ضمن اینکه یک برآمدگی با پوشش چرمی در بین آن ها قرار گرفته است . با این حال ، این بیشترین فضایی است که آستون ‌مارتین تاکنون در آخرین مدل لاگوندا فراهم کرده است .

با اینکه ( تارف ) برای ایجاد راحتی راحتی بیشتر سرنشینان تغییر داده شده ، ولی هنوز هم اصالت آستون ‌مارتین خود را حفظ کرده است . قدرت V-12 به‌راحتی می‌ تواند نگاه‌ ها را به سمت خود خیره کند و واکنش آن نسبته به پدال گاز ، بسیار مناسب است . گیربکس 8 سرعته اتوماتیک ، به ‌خوبی نسبت انتقال قدرت را در حین رانندگی مدیریت می‌ کند و لاگوندا تمایل زیادی برای سرعت‌ های بالا تر نشان می ‌دهد .

امّا این بهترین عملکرد V12 نیست و این موتور برای ارائه بهترین عملکردش باید تلاش زیادی را به خرج دهد . فشار بیشتر پدال گاز باعث می‌ شود که گیربکس برای نگهداشتن دنده‌ ها در یک فاصله زمانی طولانی ‌تر تشویق شود . در همین حال ، امکان کنترل مستقیم دنده‌ ها با پدال ‌شیفتر های روی فرمان نیز وجود دارد . کابین لاگوندا تارف ، آرامش مناسبی در استاندارد های آستون‌ مارتین دارد ، ولی صدای دلنشین اگزوز باعث می‌ شود که راننده اشتیاق بیشتری برای رفتن به دور موتور های بالا تر و شتاب ‌گیری پیدا کند .

به گفته آستون ‌مارتین ، ( تارف ) به لطف استفاده از فیبر کربن در بدنه‌ اش ، وزنی مشابه راپید S دارد و این در حالی است که شرایط رانندگی نرم ‌تر و سواری کمابیش یکسانی در شرایط رانندگی سخت دارد . فرمان هیدرولیک وزن نسبتاً کمی دارد ، ولی بازخورد مناسبی در اختیار قرار می ‌دهد و شاسی نیز حتی در جاده‌ های خیس و بارانی ، چسبندگی بسیار خوبی فراهم می‌ کند . ترمز ها در ابتدای فشار پدال ، کنترل چندان زیادی نشان می‌ دهند ، ولی پس از فشار بیشتر ، نیروی متوقف‌ کننده مناسبی دارند .

چیزی که در لاگوندا یافت نمی‌ شود ، نوعی از شناوری نرم است که معمولاً خریداران مگا سدان ‌های لوکس از خودروی خود انتظار دارند . فنر بندی‌ ها و دامپر ها وظیفه خود در حفظ نظم حرکتی خودرو بر روی جاده ‌های ناهموار به‌خوبی انجام می‌ دهند و در همین حال ، فاصله محوری کشیده ‌تر نیز باعث شده که کیفیت سواری ارتقا یابد . با این حال ، سواری ( تارف ) در سطح پایین‌ تری نسبت به رقبای با سیستم تعلیق گازی قرار می ‌گیرد . در واقع ، لاگوندا با صدای باد و غرش جاده در سرعت‌ ها بالا ، با رقبایش قابل‌ مقایسه نیست . مانند این است که یک خودروی اسپورت در پوشش یک ( لیموزین ) پنهان شده است .

( تارف ) واقعاً یک خودروی دوست ‌داشتنی است . اگر کسی قیمت 7 رقمی آن را دوست ندارد ، این یک موضوع جدا گانه است . ولی اگر همسایه‌ های شما بنتلی مولسان یا مرسدس‌ مایباخ S600 سوار می ‌شوند ، پس حتماً می ‌توانید برای ( خاص بودن ) ، به‌ سراغ آستون ‌مارتین لاگوندا تارف بروید .

طراحی داخلی استون مارتین:

عکس های داخلی خودرو ، به‌ وضوح کابین بسیار مجلل لاگوندا را نشان می ‌دهد . اگر چه همچنان تصویر کامل داشبورد نشان داده نشده است ولی کاملاً می ‌توان تجمل را با جان ‌و دل حس کرد . صندلی‌ های چرمی با دوختی الماس شکل ، پوشش کابین را بسیار لوکس به نمایش می ‌گذارند . آستون مارتین برای صندلی‌ ها ، درب‌ ها ، پوشش سقف و حتی فضای پای سخاوتمندانه عقب تلاش خود را کرده است . آن ها همچنین لوازم و تجهیزات روز دنیا را با زرق ‌و برق خاصی در کابین گنجانده ‌اند . به طور مثال ، کنسول مرکزی ، سیستم تهویهٔ مطبوع پیشرفته و سیستم ‌های بازی و سرگرمی در ردیف پشت ، توسط آلومینیوم براق و تروتمیز احاطه شده‌ اند که روح آشنای کابین آستون مارتین در آن دمیده شده است .

طراحی خارجی استون مارتین :

اتاق جدید آستون مارتین لاگوندا بر پایهٔ پلتفرم VH این شرکت که در واقع زیربنای همهٔ محصولات فعلی آستون مارتین می ‌باشد بنا شده است . این خودرو همچنین دارای فاصله دو محور کشیده‌ تر است که فضای زیادی را برای سرنشینان عقب فراهم آورده است که این امر برای یک سوپر سالن لوکس ضروری است .

طراحی و توسعهٔ این محصول توسط Marek Reichmann که در حال حاضر رئیس طراحی آستون مارتین است انجام شده و طراحی بیرونی گوه شکل خود را از مدل سال 1976 لاگوندا به ارث برده است . برای لمس یک خودروی با اصالت اما مدرن ‌تر ، کمی چاشنی مدل رپید را هم به آن اضافه کرده ‌اند . آستون برای این مدل سنگ تمام خواهد گذاشت و همانند مدل قبلی خود در 1976 که در زمان خود از بهترین و مجهز ترین ابزار های دقیق و LEDهایی در داخل کابین استفاده کرده بود ، اکنون هم خود را در این زمینه پیشگام می ‌داند و به گفتهٔ آستون ، لاگوندا جدید چه از نظر تکنولوژی طراحی و چه از نظر تجهیزات رفاهی و مدرن ، پیشتاز میدان خواهد بود . از جمله مشخصات بارز لاگوندا می ‌توان به بدنهٔ فیبر کربن اشاره کرد که استفاده از آن را فقط در سوپر اسپرت‌ های سریع و مسابقه‌ ای می ‌بینیم .