مجله تخصصی خودرو اخبار خودرو , قیمت خودرو , خرید و فروش خودرو , قیمت ماشین , قیمت اتومبیل
کیسه هوا (AIRBAG ) در چه تصادفاتی فعال نمی شود ؟
خودروهای داخلی و بسیاری از خودروهای وارداتی با کیسه هوای راننده و سرنشین جلو تولید و در اختیار مصرف کننده قرار می گیرند . اما با توجه به جدید بودن آپشن کیسه هوا ( ایربگ ) شاید عده ای از برخی نکات ایمنی مربوط به این سیستم بی اطلاع باشند .
مواردی وجود دارند که به رغم تصادفات خودرو از جلو کیسه هوا فعال نمی شوند ، این موارد عبارتند از :
1- تغییر شکل شدیدی که در یک نقطه متمرکز باشد همانند برخورد با دکل های تلفن .
2- تغییر شکل هایی که به تدریج صورت می گیرد . مانند برخورد از پشت به کامیون در حال حرکت .
3- در تصادف های که خودرو به طور مورب از جلو به مانع برخورد کند .
مواردی که کیسه هوای جلو فعال نمی شود :
1- در تصادف های که مانع مورد برخورد تغییر شکل زیادی بدهد مانند برخورد به پهلوی ماشین دیگر .
2- در تصادف هایی که ضربه و تغییر شکل در نواحی متعدد و پس از برخوردهای مکرر صورت پذیرد . چرخش روی سقف .
3- وقتی یک خودروی دیگر از پشت به خودروی شما برخورد نماید .
4- اگر خودرو دو یا چند بار بصورت پیاپی تصادف کند و در یکی از آنها کیسه هوا فعال شود در تصادف بعدی کیسه هوا عملکردی نخواهد داشت . زیرا کیسه های هوا طوری طراحی شده اند که پس از عمل کردن و منبسط شدن خالی شده و منقبض می گردد .
کیسه هوا چیست ؟
با پیشرفت صنعت خودرو سازی و افزایش تعداد خودرو ها در سطح جاده ها و شهر ها ، آمار تصادفات جاده ای و تلفات ناشی از آن ها نیز افزایش یافت . بنابراین نیاز به افزایش تجهیز ایمنی خودروها نیز بیشتر احساس شد . در نتیجه سیستم های ایمنی خودرو ها پیشرفت های زیادی کردند . مهندسان و طراحان مشغول در صنعت خودرو سازی تمام خلاقیت و ابتکار خود را برای ارائه ایده های ایمن تر به کار گرفتند تا رانندگی بی خطر تری را با خودروهای خود به راننده و سرنشینان نوید دهند . یکی از این پیشرفت ها ایربگ یا کیسه هوا است که ایمنی سرنشینان را تا حد بسیار زیادی تامین می کند .
کیسه هوا یا ایربگ ، بالشتی اضطراری است که هنگام تصادف پر از باد شده و مانند محافظ بین سرنشین و خودرو قرار می گیرد . کیسه های هوا بعد از کمربند های ایمنی ، دومین وسیله ای بودند که جهت ارتقای ایمنی خودرو ها مورد استفاده قرار گرفتند . سال ها زمان برد تا استاندارد های جهانی و کارشناسان در نقش مثبت کمربند ایمنی برای حفظ سرنشینان از آسیب های بیشتر به تفاهم برسند و استفاده از آن را برای سرنشینان و راننده تبدیل به قانون کنند . پس از آن نوبت به کیسه های هوا رسید . تا سال ها پس از اختراع این سیستم و نصب آن بر روی خودروها ، کارشناسان در نقش مثبت صد در صد‌ی شان در تامین ایمنی راننده و سرنشینان تردید داشتند . اما در سال 1998 سازمان ایمنی جاده ای آمریکا استفاده از کیسه هوا را برای راننده و سرنشین جلو در تمام خودروها الزامی کرد . براساس آمار جهانی استفاده از ایربگ در خودرو ها میزان مرگ و میر ناشی از تصادفات را تا 63 درصد کاهش می دهد .
کاربرد کیسه هوا
معمولا هنگام تصادفات جاده ای ، چه زمان برخورد دو خودرو و چه مواقع برخورد با مانع ، خودرو به سرعت و تقریبا آنی متوقف می شود . اما سرنشینان که تحت تاثیر نیروی ضربه وارده از برخورد به خودرو قرار می گیرند ، به جلو پرتاب می شوند . درصورت استفاده کمربند ایمنی توسط آن ها ، احتمال آسیب تقریبا به پیشانی ، چانه و گردن‌شان محدود می شود . این آسیب معمولا ناشی از برخورد سرنشین با جلو داشبورد و راننده با فرمان است .
در این مواقع ، کیسه هوا کارایی خود را به رخ می کشد و باز شدن به موقع ، شدت ضربه را متوجه بخش های بدن که مقاومت بیشتری دارند می کند و فشار وارده بر گردن و پیشانی را که از حساسیت بیشتری برخوردارند کاهش می دهد . البته این تنها، کارایی ساده ترین نوع ایربگ ها که برای راننده و سرنشین جلویی تعبیه می شود است . ایربگ های متنوعی که امروزه در برخی خودرو های مجهز تر و به روز تر وجود دارد ، تنش ، فشار و در واقع نیروی ناشی از تصادف های دیگر را نیز تا حد زیادی دفع کرده و مانع از آسیب شدید سرنشین و راننده می شوند . مانند تصادفاتی که در آن ها ضربه به کناره های خودرو وارد می شود .
بنابراین ایربگ ها در انواع تصادفات به عنوان حفاظی امن بین سرنشین و راننده و قطعات سخت خودرو مانند شیشه ها ، فرمان ، داشبورد و غیره قرار می گیرند و در عین حال حرکات غیر ارادی و خارج از کنترل بدن آن ها را که ناشی از ضربه تصادف است کاهش داده و محدود می کند .
نحوه عملکرد سیستم ایربگ
دو سنسور الکترومکانیکی بکار رفته در جلوی خودرو هنگام برخورد ضربه شدید ، اطلاعات و هشدارهای لازم را به دستگاه کنترل مرکزی ارسال می کنند . این اطلاعات می‌تواند از یکی از حسگرها و یا هر دو ارسال شود . کامپیوتر خودرو از طریق ارسال سیگنالی مخصوص ، مدار پر شده خازنی جرقه زن محفظه ایربگ را فعال می کند و نیتروژن حاصله از احتراق سوخت محفظه به سرعت کیسه را پر می کند . کیسه پر شده نیز از محفظه خود با شتاب خارج شده و در کسری از ثانیه فضای مقابل سر و صورت سرنشین را پر می کند . هم زمان دستگاه کنترل موجب سفت شدن کمربند های ایمنی پیش کشنده می شود و راننده و سرنشین را به صندلی می چسباند .
حاصل این دو فرایند حفظ سرنشین و راننده از پرت شدن به جلو و همچنین جلوگیری از برخورد با سطوح سخت است . همچنین کنترل حرکت های اجتناب ناپذیر بدن و انتقال انرژی حرکت به دیگر نقاط بدن . پس از آن هوای درون کیسه از سوراخ های ریز روی آن خارج شده و سرنشین قادر به پیاده شده است . سرعت صورت گرفتن کل فرایند انتقال اطلاعات و خروج کیسه ها باید به گونهای با سرعت برخورد خودرو تنظیم شود که پیش از اصابت ضربه‌‌ای به سر و صورت سرنشین کیسه پر شده باشد. این سرعت که تنظیم آن برعهده دستگاه کنترل مرکزی است معادل 322 کیلومتر در ساعت است . سدیم آزید موجود در این سیستم که یکی از مواد سوخت و تولید گاز است ماده ای حساسیت زا محسوب می شود و در بعضی افراد ایجاد خارش پوستی می کند . همین امر تجربه خروج ایربگ را برای سرنشین نان ناخوشایند تر از آنچه هست می نماید .
گفته می شود خروج ایربگ ها برای سرنشین مانند برخورد محکم مشت در رینگ بوکس است و گاهی منجر به سوت کشیدن گوش می شود اما در عین حال ایمنی آن ها را تامین می کند . نکته دیگر اینکه فعال شدن ایربگ ها در سرعت های مشخص خودرو اتفاق می افتد و اگر سرعت بالا نباشد در صورت تصادف عمل نمی کنند . همچنین گاهی برای فعال شدن آن ها نیاز است وزن سرنشین از میزان مشخص شده بیشتر باشد .
دلایل عمل نکردن کیسه هوا
مزایای اثبات شده بسیاری برای ایربگ‌ها تعریف شده ، اما مانند تمام تکنولوژی های دیگر معضلاتی نیز همراه آن ها است . یکی از مشکلاتی که ممکن است سیستم ایربگ داشته باشد عمل نکردن آن ها در مواقع لازم و خطر است . این اتفاق دلایل مختلفی دارد که می تواند از نقص سیستم ناشی شود و یا نوع تصادف به گونهای باشد که منجر به فعال شدن کیسه ها نشود . نقص سیستم ایربگ معمولا شامل خرابی سنسور ها ، تنظیمات غلط کامپیوتر یا بهم خوردن تنظیمات آن و قطعی در سیم کشی سیستم می شود .
ممکن است عیوب دیگری نیز در سیستم وجود داشته باشد اما معمولا توسط سیستم پایش تشخیص داده شده و چراغ هشدار سرویس ایربگ ها روشن می شود . موارد ذکر شده از مشکلاتی هستند که ممکن است توسط سیستم هشدار شناسایی نشوند . گاهی نیز ممکن است تصادف به گونهای اتفاق افتد که کامپیوتر بر اساس تنظیماتش آن را تصادف و هشدار خطر تشخیص ندهد . این اتفاق ممکن است به دلیل زاویه ضربه ، شدت ضربه یا جهت آن رخ دهد . گاهی نیز ممکن است سنسورها متوجه تصادف و ضربه نشوند و اطلاعاتی دال بر رخ دادن تصادف به واحد کنترل ارسال نکنند . ضرباتی که ممکن است توسط سیستم ایربگ تشخیص داده نشوند عبارتند از :
1- ضربه ای که تنها به یک نقطه از بدنه خودرو به صورت متمرکز وارد شود .
2- ضربه هایی که با شدن وارد نشوند و نیرو را به صورت تدریجی به بدنه وارد کنند . به این معنی که برخورد با سرعت کمی اتفاق افتد .
3- مواردی که برخورد منجر به تغییر شکل و شرایط بدنه نشده و بیشتر مانع دچار آسیب شود .
4- مواردی که ضربه ها با شدت کم ولی به صورت مکرر وارد شوند . به خصوص اگر ضربات در نواحی مختلف باشند .
در نهایت باید گفت در صورت عمل کردن کیسه هوا و یا حتی ناقص عمل کردن آن باید به تعمیرکار مربوط این بخش مراجعه کرد . چرا که کیسه های هوا پس از یک بار انقباض کامل دیگر قابل استفاده نیستند .
8 نکته ای که رعایت آن ها صدمات احتمالی ایربگ ها را کاهش می دهد
1- رعایت فاصله ایمنی
کیسه هوا الزاما باید با سرنشین 25 سانتی متر فاصله داشته باشد و اگر این فاصله رعایت نشود ممکن است آسیب های وارده به گردن و سر سرنشین در اثر ضربه کیسه‌ی هوا بسیار شدید باشد . تا جایی که توصیه می شود اگر راننده قادر به حفظ این فاصله با فرمان هنگام رانندگی نیست بهتر است ایربگ ها را خاموش کند . همچنین اگر فاصله سرنشین تا ایرنگ به هر دلیلی کمتر از 25 سانت است بهتر است صندلی را به عقب هدایت کند تا این فاصله رعایت شود . برای راننده امکان تغییر زاویه فرمان نیز برای حفظ فاصله 25 سانتی‌متری امکان پذیر است .
2- اطمینان از تنظیمات صحیح
تنظیمات کیسه هوا با دقت و حساسیت خاصی در کارخانه صورت می گیرد و کوچک ترین تغییری در آنها منجر به عملکرد ناصحیح شان می شود . این مساله می تواند خطرات زیادی به همراه داشته باشد .
3- عدم وجود مانع بین سرنشین و کیسه هوا
گاهی ممکن است سرنشین جلو کودک یا حیوانی را در بغل داشته باشد در این صورت علاوه بر خطراتی که کودک یا حیوان را تهدید می کند ، ایربگ کارایی خود را برای سرنشین جلو از دست می دهد . همچنین همراه داشتن وسایل و ابزار خطرناک مانند چتر یا عصا نیز می تواند کیسه هوا را از یک عامل نجات به عامل آسیب تبدیل کند .
4- قرارگیری صحیح دست ها روی فرمان
از آن جا که ایربگ راننده در داخل فرمان قرار دارد باید توجه داشت که هنگام رانندگی دست ها را روی محفظه آن قرار نداد . چرا که ممکن است هر لحظه تصادفی اتفاق افتد و ایربگ ها فعال شود . در این صورت به دست راننده آسیب جبران ناپذیری وارد می شود .
5- عدم سوار کردن کودکان در صندلی های جلو
کیسه هوا همانقدر که برای بزرگسالان مفید و ایمن است برای کودکان خطرناک و غیر مفید است . این کیسه ها با آناتومی کودکان سازگار نیست و می تواند در آن ها منجر به صدمات جدی و حتی مرگ شود . بنابراین توصیه می شود صندلی کودک همواره در عقب خودرو و با فاصله مناسب از کیسه های هوای پرده ای و جانبی فیکس شود . درصورت استفاده کودکان زیر 12 سال و یا افرادی با جسه ریزتر از صندلی جلو ، توصیه می شود که ایربگ ها خاموش گردد .
6- تنظیم صحیح فرمان
در صورت تلسکوپی بودن نوع فرمان ، بهتر است زاویه آن به شکلی تنظیم شود که کیسه هوا روی سینه راننده باز شود نه سر و گردن او .
7- قرار ندادن اشیا خطرناک در داشبورد
بهتر است از قرار دادن اشیای تزئینی خطرناک روی محفظه ایربگ که معمولا بالای داشبورد طراحی می شود خودداری کنیم . این اشیاء ممکن است هنگام باز شدن ایربگ ها تبدیل به عامل خطر شوند .
8- استفاده از کمربند ایمنی
در خودرو های مجهز به کیسه هوا ، استفاده از کمربند ایمنی الزامی تر از دیگر خودرو ها است . در صورت عدم استفاده از کمربند و فعال شدن ایربگ ها ممکن است صدمات شدیدی به سرنشینان ردیف جلو وارد شود .
بیشتر بخوانید:
